യുകെയുടെ എക്സ്ട്രീമിസം വ്യാഖ്യാനം: സംസ്കാരിക സംഘര്ഷം

‘തീവ്രവാദം’ എന്നതിൻ്റെ യുകെയുടെ നിർവചനം പുനഃക്രമീകരിക്കുന്നു: സർക്കാരിന് ഇരുതല മൂർച്ചയുള്ള വാൾ

അടുത്തിടെ, ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാർ “തീവ്രവാദം” എന്താണെന്നതിൻ്റെ വ്യാഖ്യാനം അവതരിപ്പിച്ചു, ചില ഗ്രൂപ്പുകളിൽ നിന്നും വ്യക്തികളിൽ നിന്നുമുള്ള സംസ്ഥാന ഫണ്ടിംഗും ഔദ്യോഗിക ഇടപെടലും തടഞ്ഞുവയ്ക്കുന്നതിനുള്ള അടിസ്ഥാനമായി ഇത് നിർദ്ദേശിക്കുന്നു. തീവ്രവാദം ഉയർത്തുന്ന യഥാർത്ഥ ഭീഷണി അംഗീകരിക്കുമ്പോൾ, പ്രത്യേകിച്ച് യുകെ ഗവൺമെൻ്റിൻ്റെ വർക്കിംഗ് ഗ്രൂപ്പിൻ്റെ മുൻ ഡെപ്യൂട്ടി കൺവീനർ എന്ന നിലയിൽ “തീവ്രവാദത്തെയും സമൂലവൽക്കരണത്തെയും നേരിടാൻ”, ഈ വെല്ലുവിളികളെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നതിന് പുതുതായി നിർദ്ദേശിച്ച നിർവചനം അപര്യാപ്തമാണെന്ന് ഞാൻ കണ്ടെത്തി. വാസ്തവത്തിൽ, തീവ്രവാദത്തെ ചെറുക്കുന്നതിന് സഹായിക്കുന്നതിനുപകരം, അത് അശ്രദ്ധമായി പ്രശ്നം വഷളാക്കും.

ഗവൺമെൻ്റിൻ്റെ നിർവചനം അനുസരിച്ച്, തീവ്രവാദം എന്നത് വ്യക്തിഗത അവകാശങ്ങളെയും സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളെയും തുരങ്കം വെയ്ക്കുക, യുകെയുടെ ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥയെ അസ്ഥിരപ്പെടുത്തുക, അല്ലെങ്കിൽ അത്തരം ലക്ഷ്യങ്ങൾക്ക് അനുകൂലമായ അന്തരീക്ഷം വളർത്തുക എന്നിവ ലക്ഷ്യമിടുന്ന പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, തീവ്രവാദത്തെ നിർവചിക്കുന്നതിലെ ചരിത്രപരമായ ജാഗ്രത അതിൻ്റെ അന്തർലീനമായ ആത്മനിഷ്ഠ സ്വഭാവത്തിൽ നിന്നാണ് ഉരുത്തിരിഞ്ഞത്, ഏത് നിർവചനത്തെയും

പ്രത്യയശാസ്ത്രപരമായ പക്ഷപാതത്തിന് വിധേയമാക്കുന്നു. “തീവ്രവാദം” എന്നതിൻ്റെ താരതമ്യേന വ്യക്തമായ നിർവചനത്തിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, അതിൻ്റെ സങ്കീർണ്ണതകൾക്കിടയിലും, ന്യായമായ പരിധി വരെ നിർവചിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്, തീവ്രവാദം വ്യാഖ്യാനത്തിന് തുറന്നിരിക്കുന്ന ഒരു നീചമായ ആശയമായി തുടരുന്നു.

ഈ നിർവചനത്തിൻ്റെ പ്രായോഗിക പ്രയോഗം നിരവധി ആശങ്കകൾ ഉയർത്തുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, “ദുർബലമാക്കുക” എന്ന് നമ്മൾ എങ്ങനെ നിർവചിക്കും? കൂടാതെ, 1998-ലെ മനുഷ്യാവകാശ നിയമത്തിൽ വിവരിച്ചിരിക്കുന്ന അവകാശങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള പരാമർശം കൂടുതൽ അവ്യക്തത കൊണ്ടുവരുന്നു, പ്രത്യേകിച്ചും ഈ നിയമം തന്നെ നിർത്തലാക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് യാഥാസ്ഥിതിക ഗവൺമെൻ്റിനുള്ളിലെ മുൻകാല ചർച്ചകൾ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ. ഇത്തരം പൊരുത്തക്കേടുകൾ സർക്കാരിനെ തന്നെ തീവ്രവാദിയായി കണക്കാക്കുമോ എന്ന ചോദ്യമുയർത്തുന്നു. അതുപോലെ, രാജവാഴ്ച നിർത്തലാക്കുന്നതിന് വേണ്ടി വാദിക്കുന്നത് അല്ലെങ്കിൽ ഹൗസ് ഓഫ് ലോർഡ്സ് യുകെയുടെ ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥയെ തുരങ്കം വയ്ക്കുന്നതിൻ്റെ പരിധിയിൽ വരുമോ? വ്യക്തതയില്ലാത്തത് രാഷ്ട്രീയ കൃത്രിമത്വത്തെയും സെലക്ടീവ് ടാർഗെറ്റിംഗിനെയും ക്ഷണിച്ചുവരുത്തുന്നു.

മുൻ ആഭ്യന്തര സെക്രട്ടറിമാർ ഉൾപ്പെടെ നിരവധി മുതിർന്ന കൺസർവേറ്റീവ് വ്യക്തികൾ ഈ നിർവചനം രൂപീകരിക്കുന്നതിനെ എതിർത്തത് ഈ അവ്യക്തതയാണ്. ലേബർ പാർട്ടിയുടെ ലോർഡ് പീറ്റർ ഹെയ്ൻ പോലും വോട്ടവകാശം പോലുള്ള ചരിത്ര പ്രസ്ഥാനങ്ങളിൽ ഇത് പ്രയോഗിക്കാമായിരുന്നുവെന്ന് മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി. തീവ്രവാദത്തെ ചെറുക്കുന്നതിൽ മാത്രമല്ല, വിശാലമായ സാംസ്കാരിക സംഘട്ടനങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് വ്യക്തമാണ്. കൺസർവേറ്റീവ് പാർട്ടി, അതിൻ്റെ വോട്ടർ അടിത്തറയുടെ ഒരു പ്രധാന ഭാഗം വലതുപക്ഷ പോപ്പുലിസത്തിലേക്ക് ചായുന്നു, പിന്തുണ നിലനിർത്താൻ ഈ സാംസ്കാരിക യുദ്ധങ്ങളെ തന്ത്രപരമായി നാവിഗേറ്റ് ചെയ്യുന്നു.

ലണ്ടനിലെ മുസ്ലീം മേയറോട് കൺസർവേറ്റീവ് ഡെപ്യൂട്ടി ചെയർ ലീ ആൻഡേഴ്സൻ്റെ ഇസ്ലാമോഫോബിക് പരാമർശങ്ങൾ പോലുള്ള സമീപകാല സംഭവങ്ങൾ, പാർട്ടിയുടെ അണികൾക്കുള്ളിലെ മതഭ്രാന്തിൻ്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാനുള്ള വിമുഖത അടിവരയിടുന്നു. ആൻഡേഴ്സൺ സസ്‌പെൻഷൻ നേരിടേണ്ടി വന്നപ്പോൾ, പാർട്ടി നേതൃത്വത്തിൽ നിന്നുള്ള മന്ദമായ പ്രതികരണം, സ്വത്വവാദത്തോടും വംശീയ ആശയങ്ങളോടും അനുഭാവമുള്ള അവരുടെ വോട്ടർ അടിത്തറയിലെ ഒരു വിഭാഗത്തെ അകറ്റാനുള്ള വിമുഖതയെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. ഈ മടി കാണിക്കുന്നത്, തീവ്രവാദത്തെ ലക്ഷ്യമാക്കിയുള്ള നയങ്ങൾ ഒരേസമയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ, തീവ്രവാദികളെ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന അസ്വസ്ഥജനകമായ പ്രവണതയാണ്.

യാഥാസ്ഥിതിക രാഷ്ട്രീയക്കാരനായ മൈക്കൽ ഗോവ് നയിച്ച തീവ്രവാദ നിർവചനത്തിൻ്റെ ഉത്ഭവം, ബ്രിട്ടീഷ് മുസ്ലീം സമുദായങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ വിവാദ ചരിത്രം കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ കൂടുതൽ ആശങ്കകൾ ഉയർത്തുന്നു. തൽഫലമായി, ഈ നിർവചനത്തിൻ്റെ ആനുപാതികമല്ലാത്ത ആഘാതം മുസ്‌ലിം ഗ്രൂപ്പുകളിൽ പതിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്, യഥാർത്ഥ സുരക്ഷാ ആശങ്കകളിൽ നിന്ന് വിഭവങ്ങൾ പ്രത്യയശാസ്ത്ര പോരാട്ടങ്ങളിലേക്ക് വഴിതിരിച്ചുവിടുന്നു. ആത്യന്തികമായി, അവിശ്വാസത്തിൻ്റെയും പാർശ്വവൽക്കരണത്തിൻ്റെയും ചക്രങ്ങൾ ശാശ്വതമാക്കുന്ന ഈ തെറ്റായ നയത്തിൻ്റെ ഭാരം മുസ്ലീം ബ്രിട്ടീഷുകാർ വഹിക്കും.

സർക്കാർ സാംസ്കാരിക യുദ്ധങ്ങളിൽ അകപ്പെടുമ്പോൾ, ഭിന്നിപ്പിക്കുന്ന നയങ്ങൾ സാമൂഹിക ഐക്യത്തെ തുരങ്കം വയ്ക്കുന്നതിനാൽ യഥാർത്ഥ നഷ്ടം ബ്രിട്ടീഷ് ജനതയാണ്. ഈ നിർവചനം നടപ്പിലാക്കുന്നത് ഒരു വിജയത്തിനുപകരം, ഉൾക്കൊള്ളുന്നതും സഹിഷ്ണുതയുമുള്ള ബ്രിട്ടീഷ് മൂല്യങ്ങളുടെ നഷ്ടത്തെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു. പ്രക്ഷുബ്ധമായ ഈ സമയങ്ങളിൽ സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ, സാംസ്കാരിക ഏറ്റുമുട്ടലുകൾ അർത്ഥവത്തായ പുരോഗതിയായി നമുക്ക് തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്. പശ്ചാത്തല വ്യത്യാസമില്ലാതെ എല്ലാ വ്യക്തികൾക്കും യോജിപ്പോടെ വളരാൻ കഴിയുന്ന ഒരു സമൂഹത്തെ വളർത്തിയെടുക്കുന്നതിലാണ് യഥാർത്ഥ വിജയം.